اینجا، بدون من

فربد صالحی

۲ مطلب در اسفند ۱۳۹۹ ثبت شده است

جوانِ کانادایی

از شبکه‌های اجتماعی متوجه شدم که برنامه‌ی «خندوانه» از شبکه‌ی «نسیم» صدا و سیما مجددا شروع شده. فصل‌های اول این برنامه رو چندباری دیده بودم و از شخصیت عروسکی «جناب خان» و همینطور «استاد کهنمویی» خوشم اومده بود.

چند سال پیش، سفر مجری این برنامه (که اگه اشتباه نکنم تهیه‌کننده‌ی برنامه هم هستن) به کشور «کانادا» برای تولد فرزندشون، واکنش‌های زیادی ایجاد کرد. خیلی‌ از مردم می‌گفتن: شما که مرتب تو برنامه فریاد می‌زنی «مردم ایران ما شما رو خیلی دوست داریم»، چی شد که نخواستی بچه‌ات بین همین مردم به دنیا بیاد. انگار در فصل جدید برنامه هم، ایشون حرفی زدن که مجددا سر اون صحبت‌ها باز شده. 

کسی که تو این مملکت زندگی کرده باشه، متوجه منظور و جهت این اعتراض‌ها خواهد بود و می‌دونه که مساله‌‌ی اکثر معترضین محل تولد فرزند یک شخص نیست، بلکه افراد از اینکه احساس می‌کنن فریب داده شدن یا سعی شده که فریب داده بشن عصبانی هستن.

اما به نظر من رفتارها و صحبت‌های اجرا کنندگان برنامه‌های صدا و سیما رو باید مثل بازی‌ها و دیالوگ‌های بازیگرها تو فیلم‌ها و سریال‌ها و جدا از شخصیت واقعی اونها در نظر گرفت. یعنی درسته که خودشون رو با اسم واقعی‌شون تو برنامه معرفی می‌کنن و رو به دوربین صحبت می‌کنن، اما باید حواسمون باشه که حرف‌هایی که می‌زنن لزوما ممکنه منطبق با نظرات و اعتقادات شخصی اونها نباشه.

این کمی متفاوته با کسی که مثلا در مصاحبه با یه روزنامه و خارج از محیط اجرای خودش میگه «خدا رو شکر چادری‌ام»، و بعد رفتار متفاوتی ازش دیده میشه. 

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
فربد

مخدر فانتزی

 

انتخاب من همیشه کتاب، ‌فیلم و سریال‌هایی بوده که داستانشون با قوانین دنیای واقعی کار می‌کنه. البته شاید این جمله خیلی دقیق نباشه، چون مثلا از سه‌گانه‌ی «متریکس» خیلی خوشم اومد، اما هیچوقت نتونستم با «ارباب حلقه‌ها» ارتباط برقرار کنم. «هری پاتر» و «بازی تاج و تخت» هم جزو دسته‌ی دوم بودن، یعنی فضاشون برام خیلی فانتزی و غیرقابل درک بود.

این روزها از نظر ذهنی خیلی احساس خستگی می‌کنم. هم مسائل شخصی و کاری خودم، هم اتفاقات اجتماعی طوری پیش میره که آینده رو مبهم‌تر و امید رو کمرنگ‌تر از همیشه کرده. شرایط بیماری «کووید ۱۹» هم باعث شده خیلی از فعالیت‌هایی که قبلا تا حدی باعث آزاد شدن ذهن از دغدغه‌ها می‌شد، یا قابل انجام نباشن یا انجام دادنشون یه نگرانی جدید از لحاظ سلامتی ایجاد کنه. 

در این شرایط، چند روز پیش موقعیتی پیش اومد که قسمت اول از چندگانه‌ی هری پاتر رو ببینم. راستش با اینکه داستان پیچیدگی و جذابیت خاصی نداشت، اما تو مدت تماشای فیلم احساس کردم برای لحظاتی ذهنم آزاد شده از همه‌چی، و کاملا وارد فضای داستانی فیلم شدم.

همیشه شنیده بودم که یکی از علت‌های مصرف مواد مخدر همینه. یعنی شخصی که تو دنیای واقعی درگیری‌های ذهنی زیادی داره، سعی می‌کنه با این روش از دنیای واقعی فاصله بگیره. حالا منم سعی می‌کنم هر از چندگاهی همین کار رو با این نوع فیلم‌ها و سریال‌های فانتزی انجام بدم.

فقط امیدوارم بر خلاف مصرف‌کنندگان ماده‌های مخدر، نیاز نباشه با گذشت زمان میزان مصرف و قدرت ماده‌ی مورد استفاده رو افزایش بدم.

 

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فربد